starostwo powiatowe w sochaczewie

 1924

Z inicjatywy Antoniego Kosińskiego (późniejszego kierownika Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej przez 26 lat, a zatem do roku 1952) w gmachu Szkoły Podstawowej (dawne zabudowania Klasztoru Panien Dominikanek) zorganizowano trzyletni wieczorowy kurs dla metalowców, elektryków, stolarzy, włókniarzy, krawców i przedstawicieli innych zawodów rzemieślniczych. Przedmioty ogólnokształcące prowadzili nauczyciele szkół podstawowych, przedmioty zawodowe inżynierowie pracujący w fabrykach w Boryszewie i Chodakowie oraz kilku sochaczewskich mistrzów-rzemieślników. Z 708 słuchaczy przed wojną ukończyło szkołę zaledwie 184.

 Wrzesień 1939

Szkoła nadal funkcjonowała tylko dlatego, że okupantowi potrzebni byli wykwalifikowani robotnicy. Siedzibę przeniesiono do baraków miejskich przy ul. Długiej, w budynku Hitlerowcy zorganizowali szpital wojskowy i koszary. Działały tajne komplety. Szczególną ofiarnością i poświęceniem wykazali się zasłużeni nauczyciele: Zofia Józefczyk, Jadwiga Górko, Bronisław Pasławski, Zofia Urbanowska, Jan i Józefa Zubik, Teofilia Malinowska, Alojzy Tkacz.

 Czerwiec 1945

 Szkołę ukończyło 19. abiturientów, a placówka powróciła do dawnej siedziby, czyli szkół podstawowych ze stanem 235. Uczniów.

 3 lutego 1947

Zmienia się nazwa placówki na Publiczną Średnią Szkołę Zawodową w Sochaczewie z trzema oddziałami: ślusarskim, krawieckim i ogólnym. W roku szkolnym 1949/50 mamy 184. uczniów i 14. Nauczycieli.

 Rok szkolny 1950/51

Zmienia się organizacja placówki, powstaje klasa ślusarza parowozowego, a 30. uczniów pobiera naukę w warsztatach miejscowej parowozowni. Rozpoczyna się budowa gmachu przy ulicy Towarowej (budynek miał być przystosowany do potrzeb polowego szpitala wojskowego).

 1 września 1951

Powołano Zasadniczą Szkołę Elektryczną, uruchomiono warsztaty szkolne w budynku przy ówczesnej ul. Dzierżyńskiego i Żeromskiego. Część młodzieży uczy się zawodu w zakładach przemysłowych i rzemieślniczych.

 1952

Szkoła otrzymała statut i nazwę Zasadnicza Szkoła Budowlana. Dyrektorami kolejno byli: Marian Ogrodzki, Antoni Kowerczuk, Władysław Szymański, Karol Hajto. Szkoła liczyła 230. uczniów w oddziałach: elektrycznym, mechanicznym i stolarskim. Otwarty został internat szkolny. Rada pedagogiczna liczyła 12. członków: Marian Ogrodzki, Antoni Kosiński, Mieczysław Kołodziejczak, Stanisław Barszczewski, Irena Barszczewska, Irena Rybak, Longin Ciećko, Zdzisław Nawrót, Jerzy Ochal, Edward Gil, Edward Leśniewski, Leszek Przybojewski, Bolesław Ogrodzki, Władysław Zaremba, Mieczysława Jaworska i Ludmiła Kozłowska.

 1954

Powstały warsztaty szkolne.

Marzec 1955

Dyrektorem zostaje Michał Bardan, piastuje swój urząd do 1972 roku. Powstaje szkolna orkiestra dęta, którą dyryguje przez cały okres istnienia Piotr Czoboda. Szkoła otrzymuje jednolitą nazwę i strukturę organizacyjną - Zasadnicza Szkoła Zawodowa - zapisana w rejestrze szkół pod numerem 80. Stąd powszechnie znana dziś „Osiemdziesiątka”. Szkole nadano imię generała „Waltera” Karola Świerczewskiego, wydawana była szkolna gazetka „Głos Walterowców”. Kształcono głównie w zawodach: ślusarz maszynowy, tokarz, ślusarz uniwersalny.

Rok szkolny 1956/57

 Stopniowo wzrasta stan uczniów; z 235. w roku szk. 58/59 do 1534 uczniów w roku szk. 1965/66.

18 kwietnia 1959

Szkoła zawodowa otrzymuje sztandar, natomiast od roku szkolnego 1959/60 powołane zostaje Technikum Mechaniczne. Kolejne etapy to powołanie Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących, otwarcie w r. szk. 1962/63 filii w Teresinie i uruchomienie 3. letniego Technikum Mechanicznego dla Pracujących.

1 września 1965

Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących, później Dokształcająca, przeniesiona zostaje do nowej siedziby w Szkole Podstawowej Nr 4, później do Szkoły Podstawowej Nr 1, gdzie dołączy filia z Teresina.

Grudzień 1965

W związku z obchodami 1000. lecia Państwa Polskiego, pod redakcją Czesława Szymańskiego, wydano księgę pamiątkową. Uroczystości jubileuszowe odbywały się w nowo wybudowanej sali gimnastycznej.

Rok szkolny 1971/72

Powstaje młodzieżowe Technikum Mechaniczne po zasadniczej szkole zawodowej.

Rok szkolny 1972/73

Otwarto pierwszą klasę Liceum Zawodowego. Tak duża szkoła nie stanowi jeszcze jednolitej placówki organizacyjnej chociaż liczy 1118. uczniów
w 35. klasach, a Rada Pedagogiczna to 80. nauczycieli. Dyrektorem jest Stanisław Danielewicz.

 1975

 Szkoła powróciła do budynku przy ul. Towarowej.

 1975

Decyzją Ministerstwa Oświaty i Wychowania powołany zostaje Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Sochaczewie zarządzany do 1989 przez Mieczysława Kontka.

 1977

 Powołano filię Zasadniczej Szkoły Górniczej KWK Pstrowski w Zabrzu.

 Od 1989 do 2001

 Szkołą zarządza Stanisław Kwiatkowski. Zainicjował utworzenie w Zespole Liceum Ogólnokształcącego (1991 r.)

 2001

Szkoła otrzymuje nazwę Zespół Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego z nowym dyrektorem - Michałem Jędrzejewskim. Gruntownie wyremontowano budynek. W placówce funkcjonuje Liceum Profilowane.

 2006

 Po raz pierwszy w historii szkoły dyrektorem zostaje kobieta - Jolanta Kulpa-Szczepaniak.

 Od 1 września 2008

 Stanowisko dyrektora piastuje Julia Jakubowska. Nastąpiła reorganizacja szkolnych warsztatów – powstało Centrum Kształcenia Praktycznego.

 Październik 2011

 Jubileuszowe obchody 85.lecia Szkoły

2015

 Powołano do istnienia Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych w zamian za wygaszone Technikum Uzupełniające.

 Wrzesień 2016

 Poszerzono ofertę Szkoły o nowy zawód - technik urządzeń dźwigowych.

 3 czerwca 2017

Finał obchodów 90. lecia połączony z nadaniem Szkole imienia Ignacego Włodzimierza Garbolewskiego, poprzedzony licznymi imprezami towarzyszącymi przez cały rok szkolny 2016/17: min. cykliczne spotkania z emerytowanymi naszymi nauczycielami, gra miejska o zasięgu powiatowym pod nazwą „Patron”, spektakl teatralny z nauczycielami w roli głównej, wystawiony dla młodzieży „Ale w szkole jest wesoło”, akcja zapalenia zniczy na grobach zmarłych nauczycieli, konkursy: „Nauczyciel w karykaturze” oraz konkurs wiedzy o historii Szkoły, wmurowanie kapsuły czasu i obelisku upamiętniającego kolejny jubileusz, rajd rowerowy, komiks „Osiemdziesiątka”.

 2017

 Powstała Branżowa Szkoła I stopnia, która zastąpiła Zasadniczą Szkołę Zawodową - w związku z reformą systemu oświaty.

 Wrzesień 2018

 Po raz kolejny umożliwiono kształcenie w nowym zawodzie technik elektryk.

 2019

Utworzone zostają oddziały szkoły ponadpodstawowej: 4.letnie liceum ogólnokształcące,
5.letnie technikum w związku z reformą systemu oświaty.

 Październik - pierwszy wyjazd młodzieży do Grecji w ramach programu Erasmus+. Kształcenie zawodowe.

2021

Szkoła otrzymała Akredytację w programie Erasmus+ Mobilność uczniów i kadry w sektorze Kształcenie Zawodowe i Szkolenie Zawodowe na lata 2021-2027 oraz Akredytację w sektorze Edukacja szkolna na lata 2021-2027.

Poszerzono ofertę technikum o nowy zawód – technik spedytor.

2022

Grudzień – oddano do użytku nowoczesną halę sportową.

Dorośli absolwenci otrzymali możliwość kontynuowania nauki w Branżowej Szkole II stopnia.